رسول الله صلی الله علیه و سلم ارشاد فرمودند:

نمازی که شخص نمازگذار در مسجد با جماعت می خواند از نمازی که در خانه یا بازار می خواند، بیست و پنج برابر افزایش می یابد ؛ وقتی انسان بطور کامل وضو میگیرد و سپس بسوی مسجد می رود آن هم به نیت نماز و کار دبگری ندارد در عوض هر قدمی که بر می دارد یک درجه او بلند میشود و یک گناه بخشیده میشود و بعد از نماز تا زمانی که در همانجا با وضو نشسته فرشتگان برای او دعای مغفرت و رحمت می کنند و تا زمانی که در انتظار نماز است ثواب نماز به او می رسد.

((بِسْمِ اللهِ، تَوَّكَّلْتُ عَلَى اللهِ، وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ))

( أبو داود 4/ 325 والترمذی 5/490، و نگا: صحیح الترمذی3/151)

(به نام خدا، بر خدا توكّل كردم، و هیچ قدرت و توانائى جز از طرف خدا نیست)

((اللَّهُمَ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَضِلَّ أَوْ أُضَلَّ أَوْ أَزِلَّ، أَوْ أُزَلَّ، أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلَمَ، أَوْ أَجْهَلَ أَوْ یُجْهَلَ عَلَیَّ))

( أهل السنن ونگا: صحیح الترمذی 3/152 وصحیح ابن ماجه 2/336 )

(پروردگارا! من به تو پناه مى برم از اینكه خودم گمراه شوم، یا بوسیله ى دیگرى گمراه شوم، و یا اینكه بلغزم، یا لغزیده شوم، یا ستم كنم، یا مورد ستم قرار گیرم، یا دچار جهالت شوم، یا با من به جهالت رفتار شود).

دعای سید الإستغفار

پیامبر صلی الله علیه وسلم مى فرماید:سید الإستغفار اینگونه است که بنده بگوید:

"اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّی، لا إِلَه إِلاَّ أَنْتَ خَلَقْتَنی وأَنَا عَبْدُك، وأَنَا على عهْدِكَ ووعْدِكَ ما اسْتَطَعْت، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ ما صنَعْت، أَبوءُ لَكَ بِنِعْمتِكَ علَی، وأَبُوءُ بذَنْبی فَاغْفِرْ لی، فَإِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبِ إِلاَّ أَنْت".

(الهی تو پرودگار منی که هیچ معبود به حقی جز تو نیست. مرا آفریده‌ای و من بنده‌ی توام و بر عهد و پیمان تو خواهم بود تا جایی که بتوانم. به تو پناه می‌ برم از بدی‌هایی که انجام داده‌ام. اعتراف می ‌کنم به نعمت‌هایت بر خودم و اعتراف می ‌کنم به گناهانم پس مرا مورد مغفرت قرار ده که هیچ ‌کس جز تو گناهان را مورد آمرزش قرار نمی ‌دهد).

و سپس افزود:

(منْ قَالَهَا مِنَ النَّهَارِ مُوقِناً بِهَا، فَمـاتَ مِنْ یوْمِهِ قَبْل أَنْ یُمْسِی، فَهُو مِنْ أَهْلِ الجنَّة، ومَنْ قَالَهَا مِنَ اللَّیْلِ وهُو مُوقِنٌ بها فَمَاتَ قَبل أَنْ یُصْبِح، فهُو مِنْ أَهْلِ الجنَّةِ )

"هر که در روز این دعا را با یقین بگوید و همان روز قبل از اینکه شب شود بمیرد از اهل بهشت است و هر کس در شب آن را با یقین بگوید و قبل از صبح بمیرد از اهل بهشت خواهد بود".

فضائل چهار کلمه
سبحان الله والحمد لله ولا إله إلا الله والله أكبر  

برگرفته از: کتــابخــانـه نهاد فرهنگی امام ترمذی

برگردان: قریب الله «مطیع»

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین، والصلاة والسلام على إمام المرسلین، نبینا محمدٍ وعلى آله وأصحابه أجمعین، أما بعد:

 خداوند متعال چهار کلمه را به فضایل بزرگ، و صفات با شکوه اختصاص داده است که دلالت آشکار به عظمت و بلندی منزلت آنها نسبت به سایر کلمات می کند این چهار کلمه عبارت اند از (سبحان الله، والحمدلله ولا إله إلا الله، والله أكبر).

درمورد فضلیت این کلمات روایاتی زیادی وارد شده است که همه دلالت به شأن ومرتبة عالی آنها در نزد خداوند می کند و هرکسی این کلمات را روزانه بخواند, از پاداش بی شمار و ثمرات نیک دنیوی و اخروی برخوردار خواهد شد.

روایاتی را که در اینجا گنجانیده ام بخشی از کتاب (فقه الأدعیة والأذكار) میباشد و مناسب دیدم تا آنها را یکجا نمایم, چنانکه بعضی از برادران معزز از من خواستند این روایات را بشکل رسالة کوچکی در آورم تا در دسترس همگان قرار گرفته و برادران و خواهران مسلمان ما از ثواب و پاداش آن مستفید گردند.

حالا روایاتی كه در مورد  این كلمات چهار گانه  ذكر شده  است خدمت تان عرض میداریم.

1ـ این چهاركلمه از محبوبترین سخنان در نزد خداوند است، امام مسلم از سمره بن جندب رضی الله عنه نقل می كند كه رسو ل الله صلى الله علیه وسلم فرمودند: «محبوبترین سخن در نزد خداوند متعال چهار كلمه است، به هریكی از آنها آغاز كنی، باكی ندارد:

«سبحان الله، والحمد لله، ولا اله إلاّ الله، والله اكبر» (1).

ابوداود طیالسی این چهاركلمه را در مسندش به این لفظ نقل كرده است: (چهاركلمه است كه از پاکیزه ترین سخنان و از قران است به هر یكی از آنها آغاز كنی باكی ندارد: (سبحان الله، والحمد لله، ولا اله إلاّ الله،  والله اكبر)(2).

2- این چهاركلمه در نزد رسول الله  صلى الله علیه وسلم  از آنچکه آفتاب برآن طلوع نموده محبوبتر میباشد- یعنی بهتر و محبوبتر از همه دنیا و دار وندارش- چنانكه امام مسلم از ابوهریره رضی الله عنه نقل می كند كه رسول خدا  فرمودند: (یقیناً گفتن: سبحان الله، والحمد لله،   ولا اله إلاّ الله، والله اكبر در نزد من از آنچه كه آفتاب بر آن طلوع نموده محبوبتر است)(3) .

3ـ و از فضایل چهار كلمه آنچه در مسند امام احمد و شعب الإیمان بیهقی با اسناد جید از عاصم بن بهدلة، از ابی صالح از ام هانی بنت ابی طالب روایت شده كه فرمود: روزی رسول الله صلى الله علیه وسلم بر من گذشت به ایشان گفتم: من كهن سال وضعیف شده ام پس مرا به عملی امر نمائید تا آنرا نشسته انجام دهم. پیغمبر صلى الله علیه وسلمفرمودند: (صدبار سبحان الله بگو، مانند اینست كه صد برده از اولاد اسماعیل علیه السلام را آزاد كرده باشی، و صد بار الحمدلله بگو، مانند اینست كه صد اسپ زین و لگام شده را در را خدا (جهاد) فرستاده باشی، و صدبار الله اكبر بگو، برابر است با صد شتر قلاده شده ای كه ـ برای قربانی سوق داده شده ـ و قبول شده در نزد خداوند باشد. و صد بار ـ لا اله إلاّ الله بگو: میان آسمان و زمین را پر میكند و هیچ كسی در آن روز نمی تواند عملی به این برزگی انجام داده تا بسوی آسمان بلند شود، مگر اینكه مانند خودت انجام دهد))( 4).

منذری می فرماید: امام احمد با اسناد حسن آنرا نقل كرده است(5)، و علامه البانی رحمت الله علیه سند آنرا حسن گفته است(6).

برادران و خواهران مسلمان! در این پاداش بزرگی كه در برابر چهار كلمه داده میشود خوب دقت كنید، كسیكه صد بار سبحان الله بگوید مانند آزاد كردن برده گانی از اولاد اسماعیل علیه السلام است، در اینجا اولاد اسماعیل علیه السلام بطور خصوص ذكرشده است زیرا آنها از شریف ترین خانواده های عرب هستند.

وكسیكه صد بار الحمدلله بگوید مانند آنست كه صد اسپ زین ولگام شده را بخاطر حمل و نقل مجاهدین و سربازان اسلام صدقه نمو ده باشد. و كسیكه صد بار الله اكبر بگوید پاداش قربانی صد شتریكه مورد پذیرش خداوند قرار گرفته باشد, حاصل می نماید. و كسیكه صد بار لا اله إلاّ الله بگوید، میان آسمان و زمین را پرمیکند.

قرآن :  

1-     تفسیرنور / دکتر مصطفی خرم دل / نتشر احسان
2-     تفسیرفی ضلال القران / نوشته سید قطب رحمه الله / ترجمه دکتر مصطفی خرم دل /  نشراحسان
3-     تفسیرانوارالقران / که مختصروجمع بین چند تفسیرقران کریم است ویکی ازتفاسیر معتبر اهل سنت است
4-     صفوه التفاسیر / نوشته دکتر محمد علی صابونی / ترجمه محم دطاهرحسینی /  ناشر احسان
5-     تفسیر راستین شیخ سعدی
6-     قرآن شناسی /  استاد عبدالله احمدیان / نشر احسان
7-     اصول و مبادی فهم قرآن / ابولحسن ندوی / ترجمه مولانا محمد قاسم قاسمی / نشر احسان
8-     نگرشی نو درفهم قران / نوشته محمدغزالی مصری / ترجمه داود ناروئی / ناشر احسان
9-     اعجاز قرآن / هارون یحیی / .. / ..
10-   قرآن منشور زندگی / یوسف قرضاوی / مترجم : عبدالعزیز سلیمی / نشر احسان

حدیث :

1-     ترجمه فارسی اللولوءوالمرجان / احادیث ومشترک امام بخاری وامام مسلم / نشراحسان
2-     ترجمه فارسی مختصرصحیح بخاری /  امام بخاری / نشر احسان
3-     ریاض الصالحین / امام نووی / نشر احسان
4-     کتب عربی صحاح / بخاری ، مسلم ، احمد ، ترمزی ، نسائی ، ابوداوود ، مالک / ...
5-     اربعین نووی / امام یحیی بن شرف نووی / ...
6-     کلید حدیث شناسی / استاد عبدالله احمدیان / نشر احسان
7-     نگرشی نو در فهم احادیث نبوی / محمد غزالی / مترجم: داوود ناروئی/ نشر احسان
8-     جایگاه حقوقی احادیث نبوی  /  مولف: ابوالاعلی مودودی  / مترجم: عبدالغنی سلیم قنبرزهی / نشر احسان 1388     

عقیده :


1-     حقیقت توحید / دکتر یوسف قرضاوی / ...
2-     بندگی - استاد ناصر سبحانی - نشر احسان
3-     اسماء الحسنی - استاد ناصر سبحانی – نشر
4-     اصطلاحات چهارگانه در قرآن / امام ابوالاعلب مودودی / ترجمه سعدی بهبودی / ( مال من نسخه قدیمی هستش )
5-     گزیده ای در باره ی عقائد / سمیره حکیمی / نشر احسان
6-     اسماء و صفات خداوند متعال / علامه محمد صالح العثیمین / عبدالله عبداللهی / ...
7-     تلبیس ابلیس / علامه ابوالفرج ابن جوزى / علیرضا ذكاوتی قراگزلو / ...
8-     علامتهاى قیامت / محمود رجب حمادی الولید / اسحاق دبیری / ...
9-     غایة المرید شرح كتاب توحید / شیخ صالح بن عبدالعزیز آل الشیخ / اسحاق دبیری / ...
10-     باور راستین اسلامی / محمد غزالی / مترجم: دکتر محمود ابراهیمی/ نشر احسان
11-    مفاهیم بنیادی اسلام / محمد قطب / مترجم: لقمان محمود پور / نشر احسان
12-   شناخت خدا ازطریق برهان / هارون یحیی / .. / ..

 از عمر بن خطاب رض روایت استكه گفت:((بَیْنَمَا نَحْنُ جُلُوسٌ عِنْدَ رَسُولِ الله ص ذَاتَ یَوْمٍ، إذْ طَلَعَ عَلَیْنَا رَجُلٌ شَدِیدُ بَیَاضِ الثِّیَابِ، شَدِیدُ سَوَادِ الشَّعْرِ، لا یُرَى عَلَیْهِ أَثَرُ السَّفَرِ، وَلا یَعْرِفُهُ مِنَّا أحَدٌ، حَتَّى جَلَسَ إلَى النَّبِیِّ ص، فَأَسْنَدَ رُكْبَتَیْهِ إلَى رُكْبَتَیْهِ، وَوَضَعَ كَفَّیْهِ عَلَى فَخِذَیْهِ، وَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ، أخْبِرْنِی عَنْ الإسْلاَمِ. فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ص: ((الإِسْلاَمُ أَنْ تَشْهَدَ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَ اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ، وَتُقِیمَ الصَّلاَةَ، وَتُؤْتِیَ الزَّكَاةَ، وَتَصُومَ رَمَضَانَ، وَتَحُجَّ الْبَیتَ إِن اسْتَطَعْتَ إِلَیْهِ سَبِیلاً)). قَالَ: صَدَقْتَ، فَعَجِبْنَا لَهُ یَسْأَلُهُ وَیُصَدِّقُهُ. قَالَ: فَأَخْبِرْنِی عَنِ الإِیْمَانِ، قَالَ: ((أَنْ تُؤْمِنَ بِاللهِ، وَمَلاَئِكَتِهِ، وَكُتُبِهِ، وَرُسُلِهِ، وَالْیَوْمِ الآخِرِ، وَتُؤْمِنَ بِالْقَدَرِ خَیْرِهِ وَشَرِّهِ)). قَالَ: صَدَقْتَ، قَالَ: فَأَخْبِرْنِی عَنِ الإِحْسَانِ. قَالَ: ((أَنْ تَعْبُدَ اللهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ، فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ یَرَاكَ)). قَالَ: فَأَخْبِرْنِی عَنِ السَّاعَةِ، قَالَ: ((مَا الْمَسْؤُولُ عَنْهَا بِأَعْلَمَ مِنَ السَّائِلِ)). قَالَ: فَأَخْبِرْنِی عَنْ أَمَارَاتِهَا، قَالَ: ((أَنْ تَلِدَ الأَمَةُ رَبَّتَهَا، وَأَنْ تَرَى الْحُفَاةَ الْعُرَاةَ الْعَالَةَ رِعَاءَ الشَّاءِ یَتَطَاوَلُونَ فِی الْبُنْیَانِ)). ثُمَّ انْطَلَقَ فَلَبِثْتُ مَلِیًّا ثُمَّ قَالَ: ((یَا عُمَرُ أَتَدْرِی مَنِ السَّائِلُ))؟ قُلْتُ: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: ((فَإِنَّهُ جِبْرِیْلُ أَتَاكُمْ یُعَلِّمُكُمْ دِیْنَكُمْ)). (رَوَاهُ مُسْلِمٌ).

روزى ما نزد پیامبر اكرم صنشسته بودیم، مردى بر ما وارد شد كه جامه او بسیار سفید بود، و موهاى سرش بسیار سیاه، و كسى از ما او را نمى شناخت، و هیچ اثر سفر بر او نبود كه بگوییم از جایى دور آمده است، تا این كه نزد پیامبر صنشست، و دو زانوى خود را به دو زانوى پیامبر صچسباند، و دو دستش را بر دو ران آن حضرت صنهاد، وگفت: اى محمد! مرا از اسلام خبر ده.

پیامبر صدر پاسخ فرمود: اسلام عبارت است از این كه گواهى دهى و یقین داشته باشى، معبودى به حق جز خداى یكتا نیست، و آن كه محمد فرستاده خداست، و بر پا بدارى نماز را، و زكات بدهى، و روزه[ماه مبارك] رمضان بگیرى، و حج خانه خـدا كنى، اگر توانایى بدنى و مالى و توشه راه و وسیله اى براى سفر داشته باشى.

آن مرد گفت: راست گفتى.

ما به شگفت آمدیم كه از رسول اكرم ص سؤال مىكند (در حالى كه سؤال، علامت ندانستن است) و تصدیق مى نماید (در حالى كه تصدیق نشانه دانستن است). گفت: پس مرا از ایمان خبر ده، حضرت فرمود: ایمان عبارت است از این كه ایمان بیاورى به یگانگى خدا (در ذات و صفات و افعالش كه هیچ شریكى ندارد)، و ایمان بیاورى به فرشتگان خدا (كه پیام رسانان میان خدا و پیامبران هستند)، و ایمان بیاورى به پیامـبران خـدا (كه براى راهنمایى بشـر فرستاده شده اند)، و ایمان بیاورى به روز قیامت(و آن چه شامل آن مى شود از جزاى اعمال و حساب و بهشت و دوزخ)، و ایمان بیاورى به سرنوشت؛ (یعنى تقدیر)، و ایمان بیاورى به خیر و شر آن.

آن مرد گفت: راست گفتى.

گفت: مرا از احسان و نیكوكارى خبر ده، فرمود: نیكوكاریى عبارتست از اینكه چنان خدا را بندگى كنى گویا او را مى بینى، و اگر تو او را نمى بینى، یقین بدار كه او تو را مى بیند. گفت مرا از روز قیامت خبر ده، فرمود: پرسیده شده (در این مسأله) داناتر از پرسنده نیست، آن مرد گفت: پس مرا از نشانه هاى قیامت باخبر ساز، فرمود: آنكه كنیز آقایش را بزاید، (یعنى مادران را خوار و حقیر شمارنـد و خود را آقاى مادر بدانند). و آنكه پا و تن برهنگان بینوا، و چوپان گوسفندان را ببینى كه به برافراشتن كاخ (و زیاده روى در ساختمان) بپردازند. پس آن مرد رفت، و من چندى نشستم، و آن حضرت ص فرمود: اى عمر! مىدانى كه سؤال كننده چه كسى بود؟ گفتم: خدا و رسول خدا بهتر دانند، فرمود: او جبریل بود، كه آمده بود (تا با پرسش و پاسخ كردنش) دینتان را به شما بیاموزد.

از ابى عبدالرحمن عبدالله بن مسعود رض روایت است كه گفت: پیامبرِ راستگو و راستگو دانسته شده به ما خبر داد كه: ((إِنَّ أَحَدَكُمْ یُجْمَعُ خَلْقُهُ فِی بَطْنِ أُمِّهِ أَرْبَعِیْنَ یَوْماً نُطْفَةً، ثُمَّ یَكُونُ عَلَقَةً مِثْلَ ذَلِكَ، ثُمَّ یَكُونُ مُضْغَةً مِثْلَ ذَلِكَ، ثُمَّ یُرْسَلُ إِلَیْهِ الْمَلَكُ فَیَنْفُخُ فِیْهِ الرُّوحَ وَیُؤْمَرُ بِأَرْبَعِ كَلِمَاتٍ: بِكَتْبِ رِزْقِهِ، وَأَجَلِهِ، وَعَمَلِهِ، وَشَقِیٌّ أَوْسَعِیْدٌ. فَوَاللهِ الَّذِی لاَ إِلهَ غَیْرَهُ إِنَّ أَحَدَكُمْ لَیَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، حَتَّى مَا یَكُونَ بَیْنَهُ وَبَیْنَهَا إِلاَّ ذِرَاعٌ، فَیَسْبِقُ عَلَیْهِ الْكِتَابُ فَیَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ فَیَدْخُلُهَا، وَإِنَّ أَحَدَكُمْ لَیَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ، حَتَّى مَا یَكُونَ بَیْنَهُ وَبَیْنَهَا إِلاَّ ذِرَاعٌ، فَیَسْبِقُ عَلَیْهِ الْكِتَابُ فَیَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَیَدْخُلُهَا)). (رَوَاهُ الْبُخَارِیُّ وَمُسْلِمٌ).

در حقیقت، خلقت یكى از شما در شكم مادرش چنین انجام مى گیرد: چهل روز به حالت نطفه است، پس از آن به پاره خونى تبدیل مى شود به قدرِ همان زمان و مدت، سپس به پاره گوشتى تبدیل مى شود به اندازه همان مدت و زمان. سپس خداى تعالى به سوى او فرشته مىفرستد تا روح در آن بدمد و فرشته مأمور است به نوشتن چهار كلمه: روزى اش، مدت عمرش، كردار و رفتارش، و این كه بدبخت یا نیك بخت است.

پس سوگند به خدایى كه هیچ معبودى به حقى غیرِ او نیست، همانا یكى از شما بـه كردار و رفتار اهل بهشت مىپردازد تا آن كه میـان او و رسیـدن بـه بهشت، فاصله اى نمى ماند مگر یك ذرع. در آن هنگام، سرنوشت و فرجام كردارش بر او پیشى مى گیرد و بـه عمـل مـردم دوزخى مى پردازد و پایان بد، سبب رفتنش به دوزخ مى گردد.

و همانا یكى از شما به كردار و رفتار اهل دوزخ مىپردازد تا آن كه میان او و رسیدن به دوزخ، فاصله اى نمىماند مگر یك ذرع. در آن هنگام، سرنوشت بر او پیشى مىگیرد و به كردار بهشتیان و فرجام نیك مى پردازد و سبب رفتنش به بهشت مى شود.

از ابو عبدالله نعمان بن بشیر م روایت است كه گفت: شنیدم پیامبر ص مى فرماید: ((إِنَّ الْحَلاَلَ بَیِّنٌ، وَإِنَّ الْحَرَامَ بَیِّنٌ، وَبَیْنَهُمَا أُمُورٌ مُشْتَبِهَاتٌ لاَیَعْلَمُهُنَّ كَثِیرٌ مِنَ النَّاسِ، فَمَنْ اتَّقَى الشُّبُهَاتِ فَقَد اسْتَبْرَأَ لِدِیْنِهِ وَعِرْضِهِ، وَمَنْ وَقَعَ فِی الشُّبُهَاتِ وَقَعَ فِی الْحَرَام، كَالرَّاعِی یَرْعَى حَوْلَ الْحِمَى یُوشِكُ أَنْ یَرْتَعَ فِیهِ، أَلاَ وَإِنَّ لِكُلِّ مَلِكٍ حِمًى، أَلاَ وَإِنَّ حِمَى اللهِ مَحَارِمُهُ، أَلاَ وَإِنَّ فِی الْجَسَدِ مُضْغَةً، إِذَا صَلُحَتْ صَلَحَ الْجَسَدُ كُلُّهُ، وَإِذَا فَسَدَتْ فَسَدَ الْجَسَدُ كُلُّهُ، أَلاَ وَهِیَ الْقَلْبُ)). (رَوَاهُ الْبُخَارِیُّ وَمُسْلِمٌ).

محققاً حلال روشن و آشكار است، و محققاً حرام روشن و واضح است، و در میان حلال و حرام كارهایى است كه به گونه اى شباهت به حلال یا حرام دارد و این كارهاى همانند را بسیارى از مردم نمى دانند، پس كسى كه خود را از همانندها نگه داشت، به حقیقت از شك و شُبهه دور گشته و دین و ناموس خود را حفظ كرده است، و كسى كه در شك ها و گمان ها افتاد و از آن ها پرهیز نكرد، در حرام مىافتد؛ مانند چوپانى كه شتران خود را در اطراف مكانِ حفاظت شده براى چرا آزاد مىگذارد و در این حال، به چرا كردن در آن حریم نزدیك مى شود، هان! بدانید كه هر شاهى، قُرق و حریمى دارد كه مخصوص خـود اوسـت، آگاه باشید كه بـه یقین منطقه اى كه خدا منع فرموده، از محرّمات است. آگاه باشید كه در بدن آدمى پاره گوشتى است كه هر زمان به صَلاح آمد و شایسته شد، تمام بدن شایسته مى گردد، و هر زمان آن پاره گوشت، فاسد شد همه بدن به تباهى مىرود، بدانید كه آن پاره گوشت، قلب و دل آدمى است.